تاریخچه پنکه مه پاش

فروش مه پاش – هزاران سال است که مردم خودشان را با دست باد می‌زنند، یا البته مانند مصریان ، که بردگان را مجبور می‌کردند با استفاده از برگ‌های بزرگ نیلوفر آبی آنها را باد بزنند. مصریان همچنین به فوت و فن باد زدن با استفاده از حصیرهای مرطوب یا ظروف پر از آب که به عنوان خنک ‌کننده‌ های تبخیری عمل می‌کردند پی برده بودند. یونانیان و رومیان پرهای طاووس را برای باد زدن ترجیح می‌دادند، امپراطورهای روم با کشیدن برف‌های کوه‌های آلپ به پایین نوعی نیروی خنک کننده برفی ایجاد کرده بودند.

ژاپنی ها

فروش مه پاش – ژاپنی‌ ها در قرن هشتم پره‌ های تاشویی ابداع کرده بودند، و احتمالاً این مورد را از خفاش‌ها الهام گرفته بودند که هنگام پرواز پرهایشان را تا می‌کردند. اما شاهکار بادبزن‌های دستی در زمان سلسله مینگ در چین بود زمانی که در بین آنها بادبزن‌های رنگی بسیار رواج داشت. و در همین دوران بود که بازرگانان پرتغالی بادبزن‌های آسیایی را در سال 1400 به اروپا بردند.
چینی ‌ها همچنین از جمله پیشگامان مکانیزه نمودن باد بزن‌ها بودند.

مخترع مه پاش

فروش مه پاش – حدودا در سال 180 قبل از میلاد، مخترع مشهور سلسله هانگ باد بزن‌ های دواری را اختراع کرد که دارای 7 پره بودند، که هر پره 10 متر قطر داشت، بطوری که یک شخص می‌توانست با آن کل سالن یا هال ساختمان را خنک کند. بعدها از این باد بزن‌های دوار نه تنها برای خنک کردن استفاده می‌شد، بلکه از آن برای غربال کردن غلات و تهویه معدن‌ها هم استفاده می‌شد.ایده رومی‌ها در رابطه با ترکیب یخ یا برف با باد بزن یا همان پنکه مه پاش در اوایل قرن 19 مطرح شد که بعدها باعث طراحی تهویه‌ها شد.

مه پاش در بیمارستان

فروش مه پاش – در سال 1830 جان گوری در Apalachicola، در فلوریدا که پزشکی آمریکایی بود، هوا را از سطل یخ به اتاق بیمارستانی که حاوی بیماران مالاریا و تب زرد بود به جریان می‌انداخت و با این کار باعث خنک شدن اتاق بیمارستان شد. وقتی رئیس جمهور جیمز گارفیلد در سال 1881 به ضرب گلوله کشته شد، مهندسان نیروی دریایی ایالات متحده با تدابیری که ارائه دادند فن یا پنکه‌ای را با پارچه‌های یخی ترکیب کردند، که با این کار درجه اتاقی را که جسد رئیس جمهور در آنجا قرار داشت در 20 درجه نگه داشتند – و در هر ساعت در حدود 436 پوند یخ مصرف می‌شد.

توسعه پنکه‌های برقی و مه پاش

فروش مه پاش – اما همه این دستگاه‌های خنک کننده متکی به نیروی انسان یا نیروی اسب بخار بودند. سپس یک سال پس از سوء قصد به جان گارفیلد، ویلر فهمید که چگونه می‌تواند از نیروی نوپای برق به نوبه خود در طراحی و ساخت پنکه استفاده کند. ویلر با نقشه ‌کشی‌ هایی که در کارهای توماس ادیسون و نیکولا تسلا انجام داده بود، توانست نوعی پنکه مه پاش طراحی و اختراع کند که دارای دو پره بود؛ و هیچ گونه محافظی در اطراف آن طراحی نشده بود؛ و با موتور الکتریکی کار می‌کرد.

فروش مه پاش – این پنکه مه پاش توسط شرکت موتور الکتریکی کراکر و کورتیس به بازار عرضه شد. ویلر با این کاری که انجام داد توانست در انجمن مهندسان برق و الکترونیک وارد شود. در سال 1901، او کتابخانه لاتیمر کلارک را خرید، که مهندس برق بریتانیایی بود، و آن را به انجمن مهندسان برق و الکترونیک با این شرط که این انجمن ساختمان مناسبی را برای مجموعه کلارک فراهم نماید، اهدا کرد. کمک مالی 1.5 میلیون دلاری اندرو کارنگی، باعث شد تا ساختمان انجمن مهندسان در نیویرک تأسیس شود. که بعدها ویلر رئیس این مجمع شد.

آلمانی ها در توسعه پنکه مه پاش

فروش مه پاش – در همین حال، توسعه‌های زیادی در زمینه پنکه های مه پاش توسط فیلیپ اچ دل که مهاجری آلمانی بود و همه چیز خود را در آتش‌سوزی سال 1871 شیکاگو از دست داده بود، صورت گرفت. دل سواحل شرقی را مرز بندی کرد جایی که برای کار در شرکت چرخ خیاطی سینجر به آنجا رفته بود. او موتور ماشین چرخ خیاطی را برداشت، و پره و تیغه‌ای را به آن متصل کرد و همه را به سقف متصل کرد – و به این ترتیب پنکه‌های سقفی را که در سال 1887 به ثبت رسانده بود، اختراع کرد.

فروش مه پاش – بعدها به عنوان رئیس شرکت خود، دل، لامپی هم به پنکه سقفی اضافه کرد. در سال 1904، دل و کو دو توپ اسپلیت را به آن متصل کرد که برای هدایت فن استفاده می‌شدند، سه سال بعد، این ایده باعث شد که پنکه‌ های معمولی هم ایجاد گردند. پنکه ‌ها همینطور در حال توسعه و پیشرفت بودند. تا در سال 1910، وستینگهاوس شروع به بازاریابی نوعی پنکه مه پاش الکتریکی برای مصارف خانگی کرد که ادعا می‌کردند این پنکه مه پاش می‌تواند تا یک چهارم در مصرف برق صرفه جویی داشته باشد. پنکه مه پاش کامل و پیشرفته‌ای را از پلاستیک ساختند، و در سال 1934 بوسیله Vent که شرکتی انگلیسی بود معرفی شد.در سال 1937 ورقه‌های پلاستیکی جدید که از آنها برای پوشش پره‌های پنکه مه پاش استفاده می‌شد باعث شد که پنکه ‌ها آرام‌تر کار کنند و پیچ وتاب کمی داشته باشند و زنگ نزنند.

ویلر در توسعه مه پاش

فروش مه پاش – در همین حال، کریر در حال تکمیل اختراعی بود که در صدد بود ایده‌ی فن‌ ها و پنکه مه پاش تولید شده ویلر را که درحال خاک خوردن در تاریخ بودند در راه توسعه ادامه دهد. الهام ساخت این پنکه زمانی که منتظر قطار در هوای سرد و مه ‌آلود بود به ذهنش خطور کرد، وقتی که قطار او رسید، او متوجه دمای متقابل که حاوی رطوبت و دمای شبنم بود شد. کریر اولین تهویه هوا را در ماه جولای 1902 ساخت – البته نه برای خنک کردن افراد، بلکه برای خنک و خشک نگه داشتن کاغذ در کارخانه چاپ Sackett در بروکلین. بعدا از همین دستگاه کریر برای خنک کردن سینماها ، فروشگاه‌های بزرگ و حتی در سال 1929 برای خنک کردن محوطه کنگره ایالات متحده استفاده شد.

فروش مه پاش – در قسمت‌هایی از بیایان‌های جنوب غربی، نوع دیگری از فن الکتریکی ویلر شروع به کار برای خنک کردن تعداد زیادی از افراد کرد. پنکه آبی در سال 1930 تولید شد، که از طریق عبور و جریان هوا از بین پدهای آبی باعث خنک شدن هوا می‌شد، همان کاری که مصریان انجام می‌دادند. همانطور که آب تبخیر می‌شد، باعث جذب گرمای اتاق شده و اتاق را خنک می‌کرد، نیازی به استفاده از دستگاه‌های تهویه هوا وجود نداشت.